De Ontevreden Baby – Een benadering die ouders geruststelt
Door: Marilene de Zeeuw, Merel Obermeijer, Myrte van Lonkhuijsen, Nike Mencke en Maartje Luijk
Matis is nu 7 maanden oud, hij is een heerlijke baby. Het is misschien vreemd om te zeggen over een baby, maar met Matis kun je echt lachen. Matis maakt alles mee wat er gebeurt op de groep en dat wil hij ook.
Je hebt deze baby als pedagogisch medewerker nu drie maanden bij je op de groep. Je hebt goed contact met de moeder van Matis. Je probeert er voor haar te zijn, want de vader van Matis is veel weg voor zijn werk: hij is meer in het buitenland dan thuis bij zijn gezin. De moeder van Matis heeft het zwaar, voor haar geen roze wolk. Je vindt dat ze het super goed doet. Moeder heeft geregeld vragen, bijvoorbeeld: ‘Mag Matis eigenlijk wel bij mij in bed slapen ‘s nachts?’ en ‘Matis is zo hongerig, zou het wel goed gaan met de borstvoeding?’ ‘Is het wel genoeg wat Matis binnenkrijgt, hij is zo onrustig aan de borst?’
Matis slaapt weinig, maar dat lijkt voor hem eigenlijk geen probleem te zijn. Je ziet dat hij zich goed ontwikkelt. Zijn slaappatroon past niet goed in de slaapschema’s die moeder online heeft opgezocht, en dat vindt ze zorgelijk.
Op het kinderdagverblijf slaapt Matis prima, maar niet in de slaapkamer. Hij slaapt alleen als hij op de groep mag slapen. Van de GGD-regels voor kinderdagverblijven is dat eigenlijk niet toegestaan, maar als je hem in de slaapkamer legt is hij ontroostbaar en gaat hij zeker niet slapen. Matis lijkt omgevingsgeluid en nabijheid prettig te vinden bij het slapen, en dat willen jij en jouw collega’s hem wel bieden.
Gewoon onrustig
Onrustig babygedrag is heel normaal, maar wordt vaak niet als normaal ervaren. Onrustig gedrag, zoals huilen of onregelmatig slapen, kan zwaar zijn voor ouders en pedagogisch medewerkers, zelfs als er geen sprake is van ongewoon veel of heftige onrust. Hoe ga je hiermee om op de opvang? Hoe ondersteun je ouders met vragen rond ontevreden baby’s? Waar vind je betrouwbare informatie? Het prille ouderschap is een emotionele achtbaan.
Alle opvoeders willen het beste voor de kinderen. Maar hoe we het beste voor baby’s kunnen zorgen, is nog niet zo eenvoudig. Er zijn veel verschillende manieren, en er zijn veel verschillende boeken over geschreven. Enerzijds kan al die informatie verwarrend zijn voor opvoeders, anderzijds laat het ook zien dat er niet één juiste manier is. Iedere baby en iedere opvoeder is uniek.
Veel bestaande boeken en methoden leggen de nadruk op routines en regelmaat. Toch zijn er ook experts die minder focus leggen op routines, en meer aandacht hebben voor de behoeften van het individuele kind. Deze aanpak is onder andere terug te vinden in het recent vertaalde boek “De Ontevreden Baby” van dr. Pamela Douglas. Zij beschrijft een verfrissende back-to-basic benadering voor het begrijpen en omgaan met onrustig babygedrag. In haar boek geeft ze vooral gezinsgerichte adviezen, en deelt inzichten die erop zijn gericht om stress bij ouder en kind te vermijden. De benadering gaat niet uit van wat volwassenen van een baby verwachten, maar van wat een baby nodig heeft. Dr. Douglas laat zien dat de problemen met slapen, huilen en eten meestal met elkaar samenhangen. Zij stelt dat het helpt om die uitdagingen niet te zien alle losse onderdelen, maar juist als één geheel. Dat helpt opvoeders om een benadering te vinden die past bij ieder uniek kind, en het stelt in staat om mee te kunnen bewegen met de razendsnelle ontwikkeling in het eerste jaar.
Hoeveel gehuil is normaal?
“Dit is toch niet normaal meer”, verzucht een vader, met de wallen onder zijn ogen en een wanhopige blik, wanneer hij zijn dochtertje van 10 weken komt brengen voor een keer wennen op de babygroep.”Ze huilt zoveel, zo hoort het toch niet te zijn!” Hoeveel gehuil is eigenlijk normaal? Het is een vraag die veel ouders bezighoudt. In haar boek gaat dr. Douglas verder dan eenvoudige antwoorden. Met toegankelijke voorbeelden geeft ze handvatten voor de omgang met huilende baby’s.
Knagende Honger en Buikklachten
Een duik in de wereld van voeding volgt, waarbij Dr. Douglas vragen over borstvoeding, flesvoeding, reflux en allergieën behandelt. Ze beschrijft een liefdevolle verkenning van de nuances van borstvoeding en flesvoeding, met speciale aandacht voor de natuurlijke reflexen die baby’s hebben om zichzelf goed aan de borst aan te leggen en het belang van de juiste positie. Het hoofdstuk over buikklachten biedt inzichtelijke informatie voor ouders die worstelen met mogelijke darmproblemen bij hun baby’s.
Stimuleren van de Zintuigen
In Nederland wordt vaak geadviseerd om onrustige kinderen rust te bieden en prikkelreductie toe te passen. Dat werkt voor sommige kinderen goed, maar voor andere kinderen juist niet. Ook hier is het van belang te realiseren dat er niet één juiste aanpak is voor onrustige baby’s. Dr. Douglas pleit ervoor kinderen al heel jong te prikkelen en uit te dagen. Zo’n rijk sensomotorisch ‘dieet’ verzadigt het kind. Op die manier, zo betoogt Douglas, wordt het kind voldaan moe, neemt onrust af en kan er lekker geslapen worden.
Slapen als een baby
‘Slaapt ‘ie al door?’, is misschien wel een van de meest gestelde vragen aan kersverse ouders. De grote focus op slaap maakt dat ouders soms uit het oog verliezen dat er heel veel verschillen zijn in slaappatronen van baby’s. Dr. Douglas begrijpt de zorgen over nachtelijk wakker zijn en het snakken naar ononderbroken slaap van ouders. Ze breekt met conventionele adviezen en benadrukt dat de relatief recente ‘voeden-spelen-slapen’-cyclus niet altijd in lijn hoeft te zijn met de slaapbiologie van een baby. Ze biedt geruststelling aan ouders die verlangen naar structuur en legt vooral er vooral de nadruk op dat baby’s ook hun slaapwensen aangeven en aan hun slaapbehoefte toekomen zonder schema.
Van je baby genieten en de focus op slaap loslaten
Het laatste deel van het boek richt zich op het welzijn van ouders. Dr. Douglas moedigt ouders aan om zich los te maken van negatieve gedachten, mindfulness te oefenen en de uitdagende kanten van het ouderschap te leren verdragen. Ze pleit voor een benadering gebaseerd op persoonlijke waarden en mindfulness, afkomstig uit de Acceptance & Commitment-therapie. Een therapie richting die zich richt op flexibiliteit en het loslaten van rigide regels, wat ouders aanmoedigt om hun eigen waarden te volgen. Ook moedigt het ouders aan om, in tegenstelling tot het ‘perfect’ te willen doen, te leren om comfortabel te worden met ‘goed genoeg ouderschap’.
Het Possums Programma
Naast het boek verzorgen Dr. Douglas en haar team internationaal cursussen rondom de slaap van baby’s, het Possums Programma. In haar huidige boek deelt dr. Douglas de achtergronden en inzichten van hun benadering. Meer over het programma kun je hier vinden.
Tot slot
In een landschap met een veelheid aan informatie over babyverzorging, is het boek “De Ontevreden Baby” een welkome relativering. Dr. Douglas geeft met haar benadering ouders en professionals de ruimte om op een empathische en effectieve manier met onrustige baby’s om te gaan. Het is niet alleen een gids; het kan een geruststellende metgezel vormen voor al diegenen die staan voor de uitdagingen die het zorgen voor baby’s met zich meebrengen. In een wereld vol perfecte plaatjes en hoge verwachtingen, herinnert dit boek ons eraan dat ouders, baby’s en hun verzorgers geweldig zijn zoals ze zijn.
train de aandachtsspier in een minuut
Mindfulness, daarvoor moet je toch uren stilzitten op een matje. Op een prachtige stille berg.
De enige berg die ik tegenkom is de was. En geloof me, stil is het niet bij ons thuis. Ik heb wel tijd voor mezelf, maar dat is eerder een minuutje dan een half uur.
Gelukkig is een minuutje genoeg. Het rode stoplicht op weg naar de kinderen ophalen van school. Het wachten in de rij van de winkel. Het geduldig (grrrr) wachten tot dochterlief haar eigen tanden heeft gepoetst.
Week van de opvoeding
‘Ik wil meer hulp bij de opvoeding’ Als kinderen luidkeels om aandacht roepen, heb je al je energie nodig om niet geïrriteerd te reageren. Al je goede voornemens ten spijt, lukt het vaak niet de broodnodige ruimte en liefde in je gezin te brengen. Hoe kunnen we elkaar helpen? Na negen jaar ervaring ben ik er inmiddels achter dat alle soorten retraites in het niet vallen bij die van het ouderschap. De basisprincipes van geduld, rust en stilte worden in een gezin met kinderen dagelijks op de proef gesteld! Leven met kinderen is een...
read morePodcast “Hoe Neeltje haar kinderen aan het slapen kreeg”
Slapen nergens voor nodig toch? Zei de kikker die het langzaam steeds warmer begon te krijgen in zijn pannetje.
read moreChristelijke visie op mindfullness
Mirjam van der Vecht onderzocht wat de christelijke visie op mindfulness nou eigenlijk is. En hoe kijkt ze er zelf tegenaan? Ter inspiratie interviewde ze mij over mindfulness.
read moreInterview “Schaamte bij poepende peuters”
Zindelijk worden gaat meestal vanzelf. Maar soms gaat het wat lastiger. En waarom duikt die kleine ineens achter de bank en wil alleen nog maar daar poepen? Is dat schaamte? En waarom zo moeilijk. Ingewikkeld hoor. Is dat nou problematische zindelijkheid? Over zindelijk worden, luiers en stiekem achter de bank poepen werd ik geïnterviewd door de radio. Het hele interview luister je hier terug.
read moreSlaaptekort inhalen
Zoals je zelf misschien ervaren hebt heeft slaaptekort invloed op je gemoedstoestand (lees: boos uitvallen wanneer de kinderen niet stoppen met de slappe lach hebben) focus (waar is mijn bril, de tandenborstel, ‘waar hadden we het ook al weer over) geheugen (‘waar hadden we het ook al weer over?’) sociale omgangsvormen (wat kan mij het schelen hoe ik eruit zie) immuunsysteem (ik was toch nooit ziek, toch… ) Als het kan is het belangrijk om slaaptekort in te halen. Maar hoe doe je dat? En wanneer? Gelukkig is er een oplossing Schakel...
read moreOuders van Nu – oktober 2016
“Het eerste woord van je peuter deze ochtend was ‘nee’, hij gooide zijn ontbijt op de grond én wilde zich niet aankleden. Keep calm en doe deze stoomcursus anger management.” In dit cover-artikel van Ouders van Nu (okt. 2016) interviewde journalist Neeltje Huirne mij over rustig blijven als je eigenlijk wilt ontploffen. Klik op onderstaande foto om het hele artikel te lezen.
read moreZijn we er al? Waarom sommige ouders er na een halve training al klaar mee zijn
“Zijn we er al?” Welke ouder kent hem niet: die welbekende vraag van je kinderen vanaf de achterbank, terwijl de reis nog niet eens op de helft is. Mijn antwoord is altijd: we zijn er nog niet, maar we zijn wél al heel ver. Dat klinkt in ieder geval positief. Als Mindful Parenting-coach zie ik dezelfde ongeduldigheid bij ouders die mijn training volgen. Wij, volwassenen, zijn ook niet anders gewend. Onze snelle maatschappij vraagt er vaak om dat we onszelf voorbij rennen. Steeds méér doen in steeds minder tijd. Daardoor verliezen we soms het...
read moreWeg met die vertaalcomputer
“Het gaat vaker niet goed dan wel goed. Maar ik heb het wel door als ik de mist in ga.” Vertelt de moeder van Jelle en Merijn openhartig. Veranderen is soms leuk en soms lastig. Vallen en opstaan. De ouders van Jelle en Merijn willen graag uit de negatieve spiraal komen met de jongens. Een van de technieken waar ze van af willen is de ‘vertaal computer’. Als we iets willen van kinderen zeggen we vaak iets als: “Niet die rozijnen in je neus stoppen hoor!” of “He! niet je broer slaan!” of...
read morePraat Nederlands met me
Er zit een liedje in mijn hoofd: Lalala, praat Nederlands met me. Even Nederlands met me…. Praten jouw kinderen gewoon Nederlands? Pffff, die van mij dus echt niet. Ze praten Kinderlands. Een lastig taaltje, maar ik versta inmiddels een aardig woordje. (Noodgedwongen learning on the job) Een paar voorbeelden: wist je dat ‘gillend-gierend-achter-elkaar-aanrennen-en-elkaar-‘per ongeluk’-pijn-doen’ betekent: mama, ik ben heul moe en je moet me naar bed dwingen? En wist je dat boos en onredelijk doen vaak betekent dat hen iets dwars zit....
read more