De Ontevreden Baby – Een benadering die ouders geruststelt
Door: Marilene de Zeeuw, Merel Obermeijer, Myrte van Lonkhuijsen, Nike Mencke en Maartje Luijk
Matis is nu 7 maanden oud, hij is een heerlijke baby. Het is misschien vreemd om te zeggen over een baby, maar met Matis kun je echt lachen. Matis maakt alles mee wat er gebeurt op de groep en dat wil hij ook.
Je hebt deze baby als pedagogisch medewerker nu drie maanden bij je op de groep. Je hebt goed contact met de moeder van Matis. Je probeert er voor haar te zijn, want de vader van Matis is veel weg voor zijn werk: hij is meer in het buitenland dan thuis bij zijn gezin. De moeder van Matis heeft het zwaar, voor haar geen roze wolk. Je vindt dat ze het super goed doet. Moeder heeft geregeld vragen, bijvoorbeeld: ‘Mag Matis eigenlijk wel bij mij in bed slapen ‘s nachts?’ en ‘Matis is zo hongerig, zou het wel goed gaan met de borstvoeding?’ ‘Is het wel genoeg wat Matis binnenkrijgt, hij is zo onrustig aan de borst?’
Matis slaapt weinig, maar dat lijkt voor hem eigenlijk geen probleem te zijn. Je ziet dat hij zich goed ontwikkelt. Zijn slaappatroon past niet goed in de slaapschema’s die moeder online heeft opgezocht, en dat vindt ze zorgelijk.
Op het kinderdagverblijf slaapt Matis prima, maar niet in de slaapkamer. Hij slaapt alleen als hij op de groep mag slapen. Van de GGD-regels voor kinderdagverblijven is dat eigenlijk niet toegestaan, maar als je hem in de slaapkamer legt is hij ontroostbaar en gaat hij zeker niet slapen. Matis lijkt omgevingsgeluid en nabijheid prettig te vinden bij het slapen, en dat willen jij en jouw collega’s hem wel bieden.
Gewoon onrustig
Onrustig babygedrag is heel normaal, maar wordt vaak niet als normaal ervaren. Onrustig gedrag, zoals huilen of onregelmatig slapen, kan zwaar zijn voor ouders en pedagogisch medewerkers, zelfs als er geen sprake is van ongewoon veel of heftige onrust. Hoe ga je hiermee om op de opvang? Hoe ondersteun je ouders met vragen rond ontevreden baby’s? Waar vind je betrouwbare informatie? Het prille ouderschap is een emotionele achtbaan.
Alle opvoeders willen het beste voor de kinderen. Maar hoe we het beste voor baby’s kunnen zorgen, is nog niet zo eenvoudig. Er zijn veel verschillende manieren, en er zijn veel verschillende boeken over geschreven. Enerzijds kan al die informatie verwarrend zijn voor opvoeders, anderzijds laat het ook zien dat er niet één juiste manier is. Iedere baby en iedere opvoeder is uniek.
Veel bestaande boeken en methoden leggen de nadruk op routines en regelmaat. Toch zijn er ook experts die minder focus leggen op routines, en meer aandacht hebben voor de behoeften van het individuele kind. Deze aanpak is onder andere terug te vinden in het recent vertaalde boek “De Ontevreden Baby” van dr. Pamela Douglas. Zij beschrijft een verfrissende back-to-basic benadering voor het begrijpen en omgaan met onrustig babygedrag. In haar boek geeft ze vooral gezinsgerichte adviezen, en deelt inzichten die erop zijn gericht om stress bij ouder en kind te vermijden. De benadering gaat niet uit van wat volwassenen van een baby verwachten, maar van wat een baby nodig heeft. Dr. Douglas laat zien dat de problemen met slapen, huilen en eten meestal met elkaar samenhangen. Zij stelt dat het helpt om die uitdagingen niet te zien alle losse onderdelen, maar juist als één geheel. Dat helpt opvoeders om een benadering te vinden die past bij ieder uniek kind, en het stelt in staat om mee te kunnen bewegen met de razendsnelle ontwikkeling in het eerste jaar.
Hoeveel gehuil is normaal?
“Dit is toch niet normaal meer”, verzucht een vader, met de wallen onder zijn ogen en een wanhopige blik, wanneer hij zijn dochtertje van 10 weken komt brengen voor een keer wennen op de babygroep.”Ze huilt zoveel, zo hoort het toch niet te zijn!” Hoeveel gehuil is eigenlijk normaal? Het is een vraag die veel ouders bezighoudt. In haar boek gaat dr. Douglas verder dan eenvoudige antwoorden. Met toegankelijke voorbeelden geeft ze handvatten voor de omgang met huilende baby’s.
Knagende Honger en Buikklachten
Een duik in de wereld van voeding volgt, waarbij Dr. Douglas vragen over borstvoeding, flesvoeding, reflux en allergieën behandelt. Ze beschrijft een liefdevolle verkenning van de nuances van borstvoeding en flesvoeding, met speciale aandacht voor de natuurlijke reflexen die baby’s hebben om zichzelf goed aan de borst aan te leggen en het belang van de juiste positie. Het hoofdstuk over buikklachten biedt inzichtelijke informatie voor ouders die worstelen met mogelijke darmproblemen bij hun baby’s.
Stimuleren van de Zintuigen
In Nederland wordt vaak geadviseerd om onrustige kinderen rust te bieden en prikkelreductie toe te passen. Dat werkt voor sommige kinderen goed, maar voor andere kinderen juist niet. Ook hier is het van belang te realiseren dat er niet één juiste aanpak is voor onrustige baby’s. Dr. Douglas pleit ervoor kinderen al heel jong te prikkelen en uit te dagen. Zo’n rijk sensomotorisch ‘dieet’ verzadigt het kind. Op die manier, zo betoogt Douglas, wordt het kind voldaan moe, neemt onrust af en kan er lekker geslapen worden.
Slapen als een baby
‘Slaapt ‘ie al door?’, is misschien wel een van de meest gestelde vragen aan kersverse ouders. De grote focus op slaap maakt dat ouders soms uit het oog verliezen dat er heel veel verschillen zijn in slaappatronen van baby’s. Dr. Douglas begrijpt de zorgen over nachtelijk wakker zijn en het snakken naar ononderbroken slaap van ouders. Ze breekt met conventionele adviezen en benadrukt dat de relatief recente ‘voeden-spelen-slapen’-cyclus niet altijd in lijn hoeft te zijn met de slaapbiologie van een baby. Ze biedt geruststelling aan ouders die verlangen naar structuur en legt vooral er vooral de nadruk op dat baby’s ook hun slaapwensen aangeven en aan hun slaapbehoefte toekomen zonder schema.
Van je baby genieten en de focus op slaap loslaten
Het laatste deel van het boek richt zich op het welzijn van ouders. Dr. Douglas moedigt ouders aan om zich los te maken van negatieve gedachten, mindfulness te oefenen en de uitdagende kanten van het ouderschap te leren verdragen. Ze pleit voor een benadering gebaseerd op persoonlijke waarden en mindfulness, afkomstig uit de Acceptance & Commitment-therapie. Een therapie richting die zich richt op flexibiliteit en het loslaten van rigide regels, wat ouders aanmoedigt om hun eigen waarden te volgen. Ook moedigt het ouders aan om, in tegenstelling tot het ‘perfect’ te willen doen, te leren om comfortabel te worden met ‘goed genoeg ouderschap’.
Het Possums Programma
Naast het boek verzorgen Dr. Douglas en haar team internationaal cursussen rondom de slaap van baby’s, het Possums Programma. In haar huidige boek deelt dr. Douglas de achtergronden en inzichten van hun benadering. Meer over het programma kun je hier vinden.
Tot slot
In een landschap met een veelheid aan informatie over babyverzorging, is het boek “De Ontevreden Baby” een welkome relativering. Dr. Douglas geeft met haar benadering ouders en professionals de ruimte om op een empathische en effectieve manier met onrustige baby’s om te gaan. Het is niet alleen een gids; het kan een geruststellende metgezel vormen voor al diegenen die staan voor de uitdagingen die het zorgen voor baby’s met zich meebrengen. In een wereld vol perfecte plaatjes en hoge verwachtingen, herinnert dit boek ons eraan dat ouders, baby’s en hun verzorgers geweldig zijn zoals ze zijn.
‘Ben je nou helemáál…!
Drie oefeningen om meer Mindful op te voeden “Mijn zoon heeft miertjes platgeslagen met een hamer.” “Mijn kind heeft haar babybroertje opgesloten in de kast. (Echt!)” “Mijn dochter heeft een euro uit mijn portemonnee gehaald om snoep te kopen.” Kinderen opvoeden is leuk, erg leuk. Maar ook een uitdaging. Je eigen normen, waarden, overtuigingen en gevoelens zorgen ervoor dat je soms impulsief reageert. Dat heeft zo zijn voordelen wanneer je kind plotseling de weg op rent. Maar in meer ingewikkelde situaties (dode mieren, een krijsende baby,...
read moreWaarom wij willen dat onze kleuter kan klokkijken
Evelyne heeft een dochter van 4 en een zoon van 2. Omdat het thuis niet zo lekker loopt, komt ze samen met haar man naar mijn praktijk voor advies. Over haar ervaringen schrijft Evelyne iedere maand een blog. Wij weten inmiddels hoe het moet. Opvoeden. Ons kind zal nooit meer tegen ons schreeuwen, ongehoorzaam zijn of het bloed onder onze nagels vandaan halen. We zijn namelijk klaar bij Merel de opvoedcoach. Geslaagd, met vlag en wimpel. Dat onze dochter van 4 sindsdien een emmer water in manliefs dure Boss-schoenen kieperde, weigert om in...
read moreConversation with a parenting coach
“She’s just a little monster.” I tense up. This man is talking about my four year-old daughter. I want to punch him. Hard. The worst thing is: this man is my husband and he is talking about our child. I take a deep breath, getting ready to explain that she is much more than just a monster (“She is also sweet, and funny. And smart!”), but the parenting coach beats me to it. “I understand what you are saying,” she says, “her behavior exhausts you both.” Before my husband and I ended up on Merel’s couch, we had spent weeks in doubt. We didn’t...
read moreWat zullen de buren wel niet denken
“Auw!!!” De hiel van mijn dochter knalt in mijn scheen. Een snijdende pijn vindt de kortste route naar het oerdeel in mijn hersenen. De wereld vernauwt. Mijn hele lichaam is in een fractie van een seconde klaar voor de aanval. Terugslaan: NU! Dat zal haar leren! We liggen op de badkamer vloer. Niet zo innig-verstrengeld. Dochterlief krijst in mijn oor: “Ik haat jou, jij bent stom, laat me los, ik wil de I-pahahahahahad!”. Ik kan haar niet loslaten, want dan slaat, schopt en bijt ze haar broer. Ik kan haar de Ipad niet geven, want ze heeft hem...
read moreOver heftige emoties en waar die goed voor zijn
Evelyne heeft een dochter van 4 en een zoon van 2. Omdat het thuis niet zo lekker loopt, komt ze samen met haar man naar mijn praktijk voor advies. Over haar ervaringen schrijft Evelyne iedere maand een blog. Daar zitten we weer. Ieder aan één kant van de bank. Tussen ons een lege ruimte waar twee obese tantes comfortabel zouden kunnen zitten. Tegenover ons Merel de opvoedcoach. “Hoe gaat het?” vraagt ze. Mijn man en ik kijken elkaar een paar seconden lang aan. Wie neemt het woord? “Het is allemaal heel heftig,” begint mijn man. “Wat?” vraagt...
read moreDe sfeer is weer relaxed in huis
Het is al lang niet leuk meer in huis. Sven is 18 jaar en leeft vooral ’s avonds en in de nacht. Zijn ouders maken zich zorgen. Ze liggen er letterlijk en figuurlijk wakker van. Een beeld van hoe het op school gaat met Sven krijgen ze niet. Ze hebben het gevoel dat ze geen grip meer hebben. Navragen naar hoe het met hem gaat ontaard steeds in ruzie. Na vier gesprekken is de band tussen Sven en zijn ouders zo verbeterd dat ze weer kunnen genieten van elkaar. “Sven is nog steeds hard aan het werk, heeft tot nu toe al zijn tentamens...
read moreVereniging ter Bestrijding van Vader-Eenkennigheid
Moedeloos wordt hij er van. Verdrietig ook. Zijn mondhoek trilt. Dan herpakt hij zich. En begint verbeten alles op te noemen wat hij de afgelopen tijd voor haar gedaan heeft. Meegenomen naar de speeltuin, spelletjes gedaan, geprobeerd om haar te troosten. Maar ze riep steeds hetzelfde: Nee, ik wil mama!!!! Hij haat het als ze dat zegt. Uit de grond van zijn hart. Inmiddels. ‘Maar ja, ik snap het ergens ook wel,’ zegt hij. ’Ze hebben ook een speciale band, die twee.’ ‘En de band met mijn eigen moeder is ook goed. Met mijn vader is het soms...
read moreOorverdovende stilte
Alleen huilen hoeft niet Oorverdovende stilte Met wallen onder de ogen, maar een dappere blik kijken ze me aan. De ouders van Ruben en Imre zijn er klaar mee. Ruben heeft nooit goed geslapen. Altijd op de borst of wiegend in slaap gevallen. Maar toen hij 1.5 werd ging het een stuk beter. Ze hadden de tip gekregen om Ruben te laten huilen. Alleen in zijn kamertje. Dat duurde maar drie avonden. Daarna was hij stil. Maar sinds twee maanden gaat het weer bergafwaarts. Het is er ingeslopen. Ruben was een paar dagen niet lekker. En nu is het...
read more"“Doe eens normaal! Je gedraagt je als een kleuter!” Evelien zei het echt… Tegen haar dochter van vijf!"
“Ik heb niks met mindfulness. Dus toen iemand me aanraadde om de training Mindful Parenting van Merel te volgen, was ik behoorlijk sceptisch. Ik had geen behoefte aan zweverig gedoe, maar wilde juist praktische tips over hoe ik conflicten met mijn vijfjarige dochter kon oplossen. Het leek me niet dat dat ging lukken door te leren mediteren. Toch liet ik me overhalen.
read moreDe walrus
IEEEEEEE!!!!!! Als ik het kon, hing ik als een gekko aan het plafond! In het donker: twee starende ogen op vijf centimeter afstand. Pffff, het is mijn dochter. Ze voert een still-face-experiment uit. Het is 3 uur. ’s Nachts. ‘Kom maar hier,’ bromt haar vader. ‘Laat mama maar slapen.’ Oh nee, morgen, weer een oneindige werkdag voor de boeg. Samen lopen ze de trap op naar de zolder. Bonk, bonk, bonk, doet hij. Trippel, trippel, trippel, doet zij. Ik hoor ze smiespelen boven. Nu kruipen ze in haar bedje, denk ik. Ze...
read more