De Ontevreden Baby – Een benadering die ouders geruststelt
Door: Marilene de Zeeuw, Merel Obermeijer, Myrte van Lonkhuijsen, Nike Mencke en Maartje Luijk
Matis is nu 7 maanden oud, hij is een heerlijke baby. Het is misschien vreemd om te zeggen over een baby, maar met Matis kun je echt lachen. Matis maakt alles mee wat er gebeurt op de groep en dat wil hij ook.
Je hebt deze baby als pedagogisch medewerker nu drie maanden bij je op de groep. Je hebt goed contact met de moeder van Matis. Je probeert er voor haar te zijn, want de vader van Matis is veel weg voor zijn werk: hij is meer in het buitenland dan thuis bij zijn gezin. De moeder van Matis heeft het zwaar, voor haar geen roze wolk. Je vindt dat ze het super goed doet. Moeder heeft geregeld vragen, bijvoorbeeld: ‘Mag Matis eigenlijk wel bij mij in bed slapen ‘s nachts?’ en ‘Matis is zo hongerig, zou het wel goed gaan met de borstvoeding?’ ‘Is het wel genoeg wat Matis binnenkrijgt, hij is zo onrustig aan de borst?’
Matis slaapt weinig, maar dat lijkt voor hem eigenlijk geen probleem te zijn. Je ziet dat hij zich goed ontwikkelt. Zijn slaappatroon past niet goed in de slaapschema’s die moeder online heeft opgezocht, en dat vindt ze zorgelijk.
Op het kinderdagverblijf slaapt Matis prima, maar niet in de slaapkamer. Hij slaapt alleen als hij op de groep mag slapen. Van de GGD-regels voor kinderdagverblijven is dat eigenlijk niet toegestaan, maar als je hem in de slaapkamer legt is hij ontroostbaar en gaat hij zeker niet slapen. Matis lijkt omgevingsgeluid en nabijheid prettig te vinden bij het slapen, en dat willen jij en jouw collega’s hem wel bieden.
Gewoon onrustig
Onrustig babygedrag is heel normaal, maar wordt vaak niet als normaal ervaren. Onrustig gedrag, zoals huilen of onregelmatig slapen, kan zwaar zijn voor ouders en pedagogisch medewerkers, zelfs als er geen sprake is van ongewoon veel of heftige onrust. Hoe ga je hiermee om op de opvang? Hoe ondersteun je ouders met vragen rond ontevreden baby’s? Waar vind je betrouwbare informatie? Het prille ouderschap is een emotionele achtbaan.
Alle opvoeders willen het beste voor de kinderen. Maar hoe we het beste voor baby’s kunnen zorgen, is nog niet zo eenvoudig. Er zijn veel verschillende manieren, en er zijn veel verschillende boeken over geschreven. Enerzijds kan al die informatie verwarrend zijn voor opvoeders, anderzijds laat het ook zien dat er niet één juiste manier is. Iedere baby en iedere opvoeder is uniek.
Veel bestaande boeken en methoden leggen de nadruk op routines en regelmaat. Toch zijn er ook experts die minder focus leggen op routines, en meer aandacht hebben voor de behoeften van het individuele kind. Deze aanpak is onder andere terug te vinden in het recent vertaalde boek “De Ontevreden Baby” van dr. Pamela Douglas. Zij beschrijft een verfrissende back-to-basic benadering voor het begrijpen en omgaan met onrustig babygedrag. In haar boek geeft ze vooral gezinsgerichte adviezen, en deelt inzichten die erop zijn gericht om stress bij ouder en kind te vermijden. De benadering gaat niet uit van wat volwassenen van een baby verwachten, maar van wat een baby nodig heeft. Dr. Douglas laat zien dat de problemen met slapen, huilen en eten meestal met elkaar samenhangen. Zij stelt dat het helpt om die uitdagingen niet te zien alle losse onderdelen, maar juist als één geheel. Dat helpt opvoeders om een benadering te vinden die past bij ieder uniek kind, en het stelt in staat om mee te kunnen bewegen met de razendsnelle ontwikkeling in het eerste jaar.
Hoeveel gehuil is normaal?
“Dit is toch niet normaal meer”, verzucht een vader, met de wallen onder zijn ogen en een wanhopige blik, wanneer hij zijn dochtertje van 10 weken komt brengen voor een keer wennen op de babygroep.”Ze huilt zoveel, zo hoort het toch niet te zijn!” Hoeveel gehuil is eigenlijk normaal? Het is een vraag die veel ouders bezighoudt. In haar boek gaat dr. Douglas verder dan eenvoudige antwoorden. Met toegankelijke voorbeelden geeft ze handvatten voor de omgang met huilende baby’s.
Knagende Honger en Buikklachten
Een duik in de wereld van voeding volgt, waarbij Dr. Douglas vragen over borstvoeding, flesvoeding, reflux en allergieën behandelt. Ze beschrijft een liefdevolle verkenning van de nuances van borstvoeding en flesvoeding, met speciale aandacht voor de natuurlijke reflexen die baby’s hebben om zichzelf goed aan de borst aan te leggen en het belang van de juiste positie. Het hoofdstuk over buikklachten biedt inzichtelijke informatie voor ouders die worstelen met mogelijke darmproblemen bij hun baby’s.
Stimuleren van de Zintuigen
In Nederland wordt vaak geadviseerd om onrustige kinderen rust te bieden en prikkelreductie toe te passen. Dat werkt voor sommige kinderen goed, maar voor andere kinderen juist niet. Ook hier is het van belang te realiseren dat er niet één juiste aanpak is voor onrustige baby’s. Dr. Douglas pleit ervoor kinderen al heel jong te prikkelen en uit te dagen. Zo’n rijk sensomotorisch ‘dieet’ verzadigt het kind. Op die manier, zo betoogt Douglas, wordt het kind voldaan moe, neemt onrust af en kan er lekker geslapen worden.
Slapen als een baby
‘Slaapt ‘ie al door?’, is misschien wel een van de meest gestelde vragen aan kersverse ouders. De grote focus op slaap maakt dat ouders soms uit het oog verliezen dat er heel veel verschillen zijn in slaappatronen van baby’s. Dr. Douglas begrijpt de zorgen over nachtelijk wakker zijn en het snakken naar ononderbroken slaap van ouders. Ze breekt met conventionele adviezen en benadrukt dat de relatief recente ‘voeden-spelen-slapen’-cyclus niet altijd in lijn hoeft te zijn met de slaapbiologie van een baby. Ze biedt geruststelling aan ouders die verlangen naar structuur en legt vooral er vooral de nadruk op dat baby’s ook hun slaapwensen aangeven en aan hun slaapbehoefte toekomen zonder schema.
Van je baby genieten en de focus op slaap loslaten
Het laatste deel van het boek richt zich op het welzijn van ouders. Dr. Douglas moedigt ouders aan om zich los te maken van negatieve gedachten, mindfulness te oefenen en de uitdagende kanten van het ouderschap te leren verdragen. Ze pleit voor een benadering gebaseerd op persoonlijke waarden en mindfulness, afkomstig uit de Acceptance & Commitment-therapie. Een therapie richting die zich richt op flexibiliteit en het loslaten van rigide regels, wat ouders aanmoedigt om hun eigen waarden te volgen. Ook moedigt het ouders aan om, in tegenstelling tot het ‘perfect’ te willen doen, te leren om comfortabel te worden met ‘goed genoeg ouderschap’.
Het Possums Programma
Naast het boek verzorgen Dr. Douglas en haar team internationaal cursussen rondom de slaap van baby’s, het Possums Programma. In haar huidige boek deelt dr. Douglas de achtergronden en inzichten van hun benadering. Meer over het programma kun je hier vinden.
Tot slot
In een landschap met een veelheid aan informatie over babyverzorging, is het boek “De Ontevreden Baby” een welkome relativering. Dr. Douglas geeft met haar benadering ouders en professionals de ruimte om op een empathische en effectieve manier met onrustige baby’s om te gaan. Het is niet alleen een gids; het kan een geruststellende metgezel vormen voor al diegenen die staan voor de uitdagingen die het zorgen voor baby’s met zich meebrengen. In een wereld vol perfecte plaatjes en hoge verwachtingen, herinnert dit boek ons eraan dat ouders, baby’s en hun verzorgers geweldig zijn zoals ze zijn.
Is een pilletje voor een moeilijke slaapster echt zo erg? (Dagblad Trouw) 11 sept 2019
Vijfhonderd artsen en wetenschappers waarschuwden onlangs in een publicatie voor het gebruik van melatonine. De pilletjes zijn in verschillende doseringen gewoon bij de drogist te koop. Veel (jonge) kinderen krijgen regelmatig een pilletje om beter te kunnen slapen. Maar is dat wel nodig? Cindy Cloin interviewde mij en mijn collega slaapdeskundige Marijke Gordijn.
read moreIn drie minuten de ouder die je wilt zijn
Terwijl ik voor de derde keer zeg dat ze haar handen moet gaan wassen. Schreeuwt mijn dochter dat ze dat helemoal niet gaat doen. En smeert met haar vette pesto handen (ja waarom zou je ook met bestek eten?) per ongeluk langs de witte muur. Ik weet wel dat ze dat ook niet bedoelde, maar na een middag huiswerkbegeleidingsinstituut spelen ben ik er wel klaar mee. Ik sta op het punt om te ontploffen. En flink ook!
read moreWie ben jij en wat heb je met mijn moeder gedaan?
Waarom hadden we zo lang gewacht? Welke drempel hadden we gevoeld? Voordat mijn man en ik contact opnamen met Merel de opvoedcoach maakten we het onszelf maandenlang moeilijk. We verweten elkaar dingen (“Als jij nou gewoon wat strenger zou zijn, dan…”) en stelden het maken van een afspraak zo lang mogelijk uit. Want toegeven dat je hulp nodig hebt bij het opvoeden van je eigen kind voelt als falen. Geen uitweg meer weten. En zó erg was het toch ook weer niet Ook dachten we dingen als: “Wij zijn niet ‘dat soort mensen’”. Ik zag daarbij...
read moreWat moet je met een zoon die alleen wil ‘luier poepen’?
Een peuter van 3,5 jaar is zo goed als zindelijk. Overdag draagt hij geen luier meer, ’s nachts alleen nog voor de zekerheid, meldt zijn moeder. Plassen op de pot of wc gaat prima. Ook poepen op de pot is al gelukt. Maar inmiddels vertikt hij dat. ‘Luier-poepen’, zegt hij als hij moet. Pas als hij weer een luier aanheeft, laat hij zijn stoelgang de vrije loop.Moeder maakt zich zorgen, want zoonlief moet in september naar de basisschool. Hoe krijgt ze hem voor die tijd zo ver dat hij gewoon naar het toilet gaat?
In dit interview in dagblad Trouw lees je er alles over.
read moreVan kieskeurige eter naar smikkelende bourgondiër
Nee hoor mama dat lus ik nie! Een zesjarige kieskeurige eter; daar kun je buikpijn van krijgen. In dit artikel dat verscheen in dagblad Trouw geef ik een paar praktische tips om uit de negatieve niet eet spiraal te komen.
read more4 levenslessen van je kleinkinderen
Het getuige zijn van het opgroeien van een (klein)kind kan verwondering, dankbaarheid en verbinding geven. Voor online magazine Vive+ dat zich richt op de actieve vijftig plusser mocht ik meewerken aan een artikel over de levenslessen die je kunt leren van je (klein) kinderen.
read moreWaar het echt om gaat bij opvoeden.
Opvoeden is soms best simpel. Soms is een opvoedtip voldoende om je op je pad te houden… Toch?
read moreWaarom ik mijn kind niet knijpduw
Echt leuk hoor dat opvoeden, maar wie heeft bedacht dat het af en toe zo pittig moet zijn. Ook ik worstel er lustig op los. Ook tijdens een retraite met het hele gezin. Grrr ik kan ze wel wat af en toe, het liefst zou ik ze knijpduwen. Of… even in en uit ademen….
read moreMindfulness voor ouders en kind
Wat maakt het leven waardevol? Zien we de echte schoonheid. In een bloem, in de buurvrouw of in ons eigen kind? Aandachtig kijken naar je kind, bijvoorbeeld als je het naar bed brengt, daarmee ontdek je soms dingen die je anders niet zou zien. Maar hoe doe je dat aandachtig kijken? En hoe kan de natuur ons hierbij helpen?
read more