Ik ben geen pedagoog die alles doet ‘volgens het boekje’. Ik gebruik methodes en technieken van Triple P, Positief Opvoeden, maar geef daar wel een eigen invulling aan. Een invulling waar ik als pedagoog, mens en moeder volledig achter sta.
Hieronder leg ik kort uit hoe ik de verschillende elementen van Triple P, Positief Opvoeden in mijn eigen werkwijze inzet:
Belonen is niet nodig (alleen heel soms)
Triple P is erg voor belonen. Terwijl ik vind dat belonen in de opvoeding bijna nooit nodig is. Kinderen hebben een natuurlijke neiging om te doen wat goed voor ze is. Of om iets voor ons te doen. Gewoon omdat ze zich daar prettig door voelen.
Beter is het om te spreken van motiveren. Bij motiveren gaat het namelijk om intrinsieke motivatie, dat betekent: omdat het kind dat uit zichzelf wil. Met veel ouders kijk ik naar hoe ze de intrinsieke motivatie van hun kind (weer) kunnen activeren.
Je kind begeleiden bij het dragen van de vervelende gevolgen van zijn gedrag
Triple P is tegen straffen. Ik ook. Het is veel effectiever om je kind te begeleiden bij het ervaren van consequenties van zijn gedrag. Je kind te laten merken dat een consequentie geen straf is. Toch voelt zo’n consequentie voor een kind vaak niet fijn. Daarom besteed ik in de plannen die ik met ouders maak ook aandacht aan dát gevoel. Kinderen mogen zich best naar voelen, maar tegelijkertijd is het belangrijk dat ze weten dat ze daarin niet alleen zijn. Als een kind die mooie stok moet inleveren, omdat die alwéér tegen het been van zijn zus aankwam, is dat vervelend, maar kan het kind met dat gevoel nog steeds bij zijn vader, moeder of oma terecht.
Waarom ik geen time-out adviseer
Triple P is voorstander van de time-out. Ik heb hier verschillende gesprekken over gevoerd met de organisatie die Triple P implementeert in Nederland. En met één van de ontwikkelaars van Triple P, Mat Saunders. Ik kan me namelijk niet vinden in de time-out die Triple P voorstelt. Ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is voor een kind om zich verbonden te voelen met zijn ouders/opvoeders. Juist op de momenten dat het het moeilijkst is.
Op de momenten dat er voor een time-out gekozen wordt bevinden ouder en kind zich vaak in een heftige gemoedstoestand. Tijdens heftige emoties reageert een mens op drie mogelijke manieren: hij vecht, vlucht of verstijft. Het is belangrijk dat een kind leert dat, hoe slecht hij zich ook gedraagt, er altijd verbinding met zijn ouders is. Dat daar geen twijfel over mogelijk is. Zodat hij geen toevlucht hoeft te nemen tot vechten, vluchten of verstijven.
‘Afkoelen’ als vaardigheid
Daarnaast is het voor kinderen én hun ouders heel belangrijk om te leren afkoelen. Kinderen leren dit met name door het voorbeeld van hun ouders te volgen. Daarom neemt het ‘leren afkoelen’ in mijn begeleiding van de ouders een prominente plaats in. Vervolgens schenk ik aandacht aan hoe je daarna weer contact kunt maken met elkaar.
Je leest het, ik bied ondersteuning op mijn eigen wijze. Op een manier die het beste bij mij past.
Op dát punt ontmoeten wij elkaar en kijken we samen naar wat het beste bij jou past.
