Drie oefeningen om meer Mindful op te voeden
“Mijn zoon heeft miertjes platgeslagen met een hamer.”
“Mijn kind heeft haar babybroertje opgesloten in de kast. (Echt!)”
“Mijn dochter heeft een euro uit mijn portemonnee gehaald om snoep te kopen.”
Kinderen opvoeden is leuk, erg leuk. Maar ook een uitdaging. Je eigen normen, waarden, overtuigingen en gevoelens zorgen ervoor dat je soms impulsief reageert. Dat heeft zo zijn voordelen wanneer je kind plotseling de weg op rent. Maar in meer ingewikkelde situaties (dode mieren, een krijsende baby, een gepikte euro) helpt het juist om een adempauze in te lassen. Ook al is ‘ben je nou helemáál…!’ het eerste wat in je opkomt.
Persoonlijk wil ik graag een vertrouwenspersoon zijn voor mijn kinderen. Ik vind het belangrijk dat ze zonder angst terecht kunnen bij de mensen die dicht bij hen staan. Zelfs als ze iets ergs hebben gedaan. Ook als dat erge met mij te maken heeft.
Maar omdat ik soms – net als iedere ouder – impulsief reageer, moet ik die adempauze wél oefenen. Leren hoe ik de automatische piloot uitschakel. Dat doe ik met mindfulness oefeningen.
Mindfulness? Dat zweverige gedoe met die rozijn?
Ja, dat.
Maar dan concreet gericht op opvoedvragen.
Met de volgende oefeningen train je jezelf in het geven van een oordeelvrije, neutrale reactie:
Neutrale opvoeders look
Een boze blik zorgt direct voor een schrikreactie bij je kind. Oefen daarom een neutrale gezichtsuitdrukking. Ga voor de spiegel staan en sluit je ogen. Ontspan de spieren in je gezicht. De mondhoeken haast onmerkbaar omhoog gekruld. Straal neutraliteit uit. Een gezichtsuitdrukking die jouw kind niet opwindt of ongerust maakt. Concentreer je nu op je gevoelens en gedachten die samen gaan met deze neutrale uitstraling. Misschien voel je kalmte, sereniteit of ontspanning. Observeer in de spiegel hoe je met je ogen deze innerlijke houding kunt uitdragen, waarmee je kalmte overbrengt op je kind. Tadaa: dit is je neutrale opvoeders look.
Check je lichaamshouding
Hoe kom je over op je kind als je ontspannen bent? Ontspan de spieren in je lichaam en zorg dat je je handen vrij hebt. Probeer die lichaamshouding te vinden die voor jouw kind betekent “Er is geen stress, alles is ok”. Oefen dit vooral in de buurt van je kind op het moment dat het juist wél druk en stressvol is.
Leg je telefoon weg, doe de tv uit, rond je gesprek af. Stop gewoon even met doen. Ga even zitten, of blijf rustig staan, en kijk en luister naar alles om je heen. Als dat lukt ben je klaar voor de volgende stap: het mindful observeren van je kind.
Wees een documentairemaker
Ga op zoek naar een moment waarop je kind rustig en zelfstandig bezig is, en helemaal opgaat in zijn activiteit. Misschien leest je kind een boekje, speelt het met auto’s of kleedt het poppen aan voor een feestje. Televisie, computerspelletjes of de iPad tellen niet mee. In plaats van contact met je kind te zoeken doe je alsof je een documentairemaker bent. Je enige opdracht is om een opname te maken van datgene wat je kind doet.
Een documentairemaker grijpt niet in en gaat geen interactie aan. Hij stuurt niet en heeft geen invloed op de keuzes en acties van degene die hij filmt. Hij maakt een document zonder oordeel, dat is het geheim van een goede documentaire. Je krijgt een inkijkje in de unieke realiteit van het leven van een ander. In dit geval van jouw eigen kind. Dit zorgt voor een sterkere band op een dieper niveau.
Deze oefeningen zorgen voor meer vriendelijkheid en inzicht in je opvoeding. Bovendien versterkt het het zelfvertrouwen van je kind, omdat het ervaart hoe fijn het voelt om jou zonder oordeel en met vertrouwen in de buurt te hebben.
Wanneer je je deze oordeelvrije observatie eigen hebt gemaakt, kun je hem inzetten in situaties waarin je emoties je in de weg zitten. Bijvoorbeeld als je kind tegen je zegt dat het geen zin heeft om naar zijn tante te gaan. Of als je kind miertjes heeft platgeslagen of zijn broertje pijn heeft gedaan, en tóch naar jou toe komt om dit te vertellen.
fotocredit: Pixabay
